Antar

Antar(Dissostichus eleginoides)

Antar, kłykacz – ryba morska z rodziny nototeniowatych (Nototheniidae).

antar patagoński, kłykacz – Dissostichus eleginoides
kłykacz antarktyczny, antar – Dissostichus mawsoni

Antar patagoński

Antar patagoński (Dissostichus eleginoides),
znany także jako kłykacz – ryba z rodziny nototeniowatych, występująca głównie w wodach Subantarktyki, u wybrzeży Argentyny, Falklandów, Georgii Południowej i Wysp Kerguelena. Jest to największa ryba z tego obszaru – osiąga długość 190 centymetrów i masę 70 kilogramów.

Systematyka

Domena:   eukarioty
Królestwo:   zwierzęta
Typ:   strunowce
Podtyp:   kręgowce
Gromada:   promieniopłetwe
Rząd:   okoniokształtne
Rodzina:   nototeniowate
Rodzaj:   Dissostichus
Gatunek:   antar patagoński

Nazwa systematyczna:
Dissostichus eleginoides

Antar polarny

Antar polarny, kłykacz antarktyczny (Dissostichus mawsoni) – gatunek morskiej ryby z rodziny nototeniowatych, słynącej z wytwarzania białka powstrzymującego zamarzanie (antifreeze proteins – AFPs), co pozwala jej żyć w pełnych lodu wodach Oceanu Arktycznego otaczającego Antarktydę.

Ryba potrafi zwolnić bicie serca do jednego razu na sześć sekund. Badania obejmujące antara polarnego mogą spowodować postęp w medycynie serca, obejmującej warunki, gdzie ludzkie serca biją wolno podczas pewnych medycznych procesów, albo nie potrafią bić dość szybko z powodu hipotermii.

Te duże ryby żyją prawdopodobnie w warstwie mezopelagialu. Gdy w pełni urosną, te szarawe ryby należą do największych na Antarktydzie. Osobniki dorosłe mierzą więcej niż 2 metry wzdłuż i ważą ponad 135 kg. Zostały nagrane podczas nowozelandzkich prac badawczych przeprowadzonych na Morzu Rossa. Ich ciało jest blade z lekkim akcentem szarej barwy. W smaku są podobne do dorsza, od którego przyjęły swoją angielską nazwę – Antarctic cod (z ang. 'dorsz antarktyczny').

Ryby są blisko spokrewnione i czasami mylone z gatunkiem Dissostichus eleginoides.
Antary polarne są prawdopodobnie głównym drapieżnikiem rybnymi w antarktycznych wodach. Zajmują niszę ekologiczną rekinów w bardziej umiarkowanych morzach. Są powszechnie znane jako łowcy mniejszych ryb, ale wiadomo, że jedzą także pozostałości pingwinów złapanych przez foki i orki.

Kłykacze antarktyczne mają lekki chrząstkowaty szkielet i złogi tłuszczu, które pozwalają im żyć na środkowym poziomie wód. Jak wszystkie nototeniowate, nie mają pęcherza pławnego. Mają także siatkówki, które są dostosowane do niskich poziomów światła zatrzymywanego przez śnieg i lód na powierzchni oceanu (również latem śnieg i lód redukuje poziom światła docierającego na duże głębokości na otwartej powierzchni oceanu). Ubarwienie jest czarne lub oliwkowo–brązowe, bardziej żywe pod spodem, na brzuchu. Ryby mają barczystą głowę, wąskie ciało, dwie płetwy falujące wzdłuż ogona i żołądka, duże płetwy piersiowe i dodatkową małą płetwę przed drugą tylną.

Ich obszar występowania to pasmo poniżej 65 stopnia południowego.

Są łapane w Morzu Rossa, głównie latem, ale zostały także nagrane w antarktycznych przybrzeżnych wodach na południu Oceanu Indyjskiego, w sektorze położonym w sąsiedztwie Półwyspu Antarktycznego i koło Sandwich Południowego.

Systematyka

Domena:   eukarioty
Królestwo:   zwierzęta
Typ:   strunowce
Podtyp:   kręgowce
Gromada:   promieniopłetwe
Rząd:   okoniokształtne
Rodzina:   nototeniowate
Rodzaj:   Dissostichus
Gatunek:   antar polarny

Nazwa systematyczna:
Dissostichus mawsoni